Streszczenie

Pielęgnowanie drzewostanu obejmuje czynności gospodarcze związane z prowadzeniem cięć pielęgnacyjnych, poprawieniem formy drzew oraz wzbogaceniem różnorodności biologicznej.

Celem cięć pielęgnacyjnych jest osiągnięcie jakościowo lepszej produkcji drewna, zwiększenie odporności drzewostanu na działanie czynników biotycznych, abiotycznych i antropogenicznych, regulowanie składu gatunkowego oraz regulowanie zwarcia.

Cięcia pielęgnacyjne dzielimy na czyszczenia wczesne i późne oraz trzebieże wczesne i późne.

Czyszczenia należą do zabiegów pielęgnacyjnych prowadzonych w okresie uprawy i młodnika. Mają one na celu poprawienie jakości hodowlanej drzewostanu. Priorytetem są względy hodowlane. Czyszczenia wczesne prowadzone są one we wczesnej fazie rozwoju drzewostanu (do 15 lat). Natomiast czyszczenia późne stanowią zespół zabiegów hodowlanych wykonywanych w młodnikach (11-20 lat, ale nie później niż do 30 lat) do okresu naturalnego wydzielania się drzew. Zabiegi te mają na celu polepszenie warunków rozwoju drzewom o dobrej jakości hodowlanej.

Po zakończeniu etapu czyszczeń prowadzone są trzebieże. Celem trzebieży jest sukcesywne usuwanie nadmiaru drzew głównie z powodu ich stopniowo wzrastających potrzeb życiowych. W ten sposób poprawia się warunki wzrostu i rozwoju pozostałym drzewom. Trzebieże powodują zwiększenie przyrostu miąższości drzewostanu dzięki wzmożonemu rozwojowi koron drzew i tym samym grubości pni. Trzebieże polepszają również jakość techniczną i sanitarną drzewostanu dzięki usuwaniu drzew wadliwych i chorych, które są gospodarczo nieprzydatne.

Trzebieże wczesne (wiek od 31 do 40 lat) stosowane są w drzewostanach wykazujących energiczny przyrost na wysokość. Korony drzew w takich drzewostanach mają zdolność rozrostu na boki i wypełniania gałęziami luk powstających po wcześniejszych cięciach pielęgnacyjnych. W tym okresie trzebieże wczesne nie powinny być zbyt intensywne, gdyż mogłyby osłabiać proces naturalnego oczyszczania się pni z gałęzi. Zazwyczaj trzebieże wczesne powtarzamy co 3-5 lat.

Trzebieże późne stosowane są one w drzewostanach średnich klas wieku oraz dojrzewających, w których trwale rozluźniają się korony drzew. Orientacyjnie przyjmuje się, że do trzebieży późnych przystępuje się, zależnie od jakości siedliska, składu gatunkowego i sposobu założenia, w drzewostanach w wieku 30-50 lat. Trzebieże późne powtarza się średnio co 5 - 10 lat. Intensywność tych cięć uzależniona jest od wieku rębnego drzewostanu, jego składu gatunkowego, stanu sanitarnego oraz stanu zdrowia drzew a ich głównym zadaniem jest przygotowanie drzew do naturalnego odnowienia.

Cały dokument